سفارش تبلیغ
صبا ویژن


دریــــــــای نـــور

برگرفته از کتاب عصر ظهور ایت الله کورانی: و سیمای کلی دوران ظهور

منبع:zamanezohur.blogfa.com

آنگاه که مرگ عبدالله فرا رسد، مردم در جانشینی او نسبت به هیچکس به توافق نمی رسند و این جریان تا ظهور حضرت صاحب الأمر همچنان ادامه می یابد، عمر سلطنت های چندین ساله بسر آمده، نوبت پادشاهی چند ماهه و چندین روزه فرا می رسد.*

و این درگیری بعد از کشته شدن این پادشاه(عبدالله) منجر به کشمکش بین قبیله های حجاز می شود.

در این هنگام نشانه های ظهور حضرت مهدی(ع) آشکار شده و شاید بزرگترین نشانهء آن، ندای آسمانی است، که به نام او در 23 ماه رمضان شنیده می شود.

یا صاحب الزمان

طبق روایات پس از این ندای آسمانی، حضرت مهدی(عج) به طور سرّی با برخی از یاران و هواداران خود ارتباط برقرار می نماید. دربارهء آن بزرگوار در سراسر گیتی سخن بسیار به میان آمده، و نام وی زبانزد همگان گشته، و محبتش در دلها جای می گیرد.

دشمنان وی از ظهور آن حضرت سخت بیمناک شده، و از اینرو برای دست یافتن به او به تلاش و کوشش می پردازند... در میان مردم شایع می شود که آن حضرت در مدینهء منوّره اقامت گزیده، و حکومت حجاز یا نیروهای خارجی جهت کنترل اوضاع داخلی حجاز، و پایان دادن به کشمکش قبائل با حکومت وقت، لشکریان سفیانی را از سوریه به یاری می طلبند.

این سپاه وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمی که دست یابند او را دستگیر می کنند. بسیاری از آنان و شیعیان آنها را کشته و بقیّه را به زندان می افکنند.

*سفیانی، دسته ای از نیروهای خود را روانه ی مدینه می کند و آنها مردی را در آنجا بقتل می رسانند و مهدی و منصور از آنجا می گریزند، و از اولاد پیامبر(ص) کوچک و بزرگِ آنان دستگیر شده به گونه ای که هیچکس نمی ماند جز اینکه دستگیر و زندانی می گردد، نیروهای سفیانی در تعقیب آن دو مرد از شهر بیرون می آیند و حضرت مهدی(ع) همانند حضرت موسی(ع)، بیمناک و نگران از آنجا خارج شده و رهسپار مکّه می گردد.*

سپس آن حضرت در شهر مکّه با بعضی از یاران خود تماس می گیرد... تا اینکه قیام و حرکت مقدّس خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز عشاء از حرم شریف مکّی آغاز می کند. آنگاه نخستین سخنرانی خود را برای مردم مکه ایراد می فرماید، که دشمنانِ وی سعی در ترور آن حضرت دارند، امّا یاران آن حضرت با در میان گرفتن آن بزرگوار دشمنان را دور و متفرّق ساخته، و نخست بر مسجدالحرام و سپس بر مکّه تسلّط می یابند.

در صبح روز دهم محرم حضرت مهدی(عج) پیام خود را به زبانهای مختلف به تمام جهان ابلاغ می کند و ملل دنیا را به یاری خویش دعوت کرده، اعلام میدارد که در مکّه باقی خواهد ماند، تا معجزه ای که جدّ گرامی اش حضرت مصطفی(ص) وعده فرموده، و آن فرو رفتن لشکریان سفیانی بزمین است که برای درهم شکستن آن حضرت راهی مکّه می شوند، بوقوع بپیوندد.

امّا پس از اندک زمانی، معجزهء وعده داده شده در مورد سپاه سفیانی که در مسیر مکه به حرکت درآمده اتفاق می افتد.

*چون سپاه سفیانی به بیابان مدینه می رسد خداوند آنها را در زمین فرو می برد و کسانی که پیشاپیش رفته اند باز می گردند تا ببینند آن قوم چه کردند که خود نیز به سرنوشت آنان دچار می شوند و عقب ماندگان نیز از راه رسیده و به آنها می پیوندند که جویای حال آنان شوند، به همین بلا گرفتار می شوند.*

آن حضرت پس از این معجزهء فرو رفتن دشمنان در زمین، با سپاه خود که متشکل از ده و اندی هزار تن است از مکه رهسپار مدینه می گردد، و پس از نبردی با نیروهای دشمن مستقر در آنجا، مدینه را آزاد ساخته، آنگاه با آزادسازی دو حرم مکه و مدینه، فتح حجاز و تسلّط بر منطقه خاتمه می یابد.

برخی روایات خاطرنشان می سازد که آن حضرت، پس از پیروزی بر حجاز راهی جنوب ایران می شود و در آنجا با سپاه ایران و توده های مردم آن سرزمین به رهبری خراسانی و شعیب بن صالح بر می خورد. آنان با وی بیعت کرده و با همرزمی یکدیگر با قوای دشمن در بصره به پیکار می پردازند که سرانجام به پیروزی بزرگ و آشکاری دست می یابند.

سپس امام(ع) وارد عراق گردیده و اوضاع داخلی آنجا را پاکسازی می کند و با درگیری با بقایای نیروهای سفیانی و گروهکهای متعدد شورشی آنها را شکست داده و به قتل می رساند.

آنگاه عراق را مرکز حکومت و کوفه را پایتخت خود قرار می دهد و بدین سان، یمن، حجاز، ایران، عراق و کشورهای خلیج فارس یکپارچه تحت فرمانروائی آن حضرت در می آید.

روایات یادآور این معناست که نخستین جنگی را که حضرت پس ازفتح عراق به آن اقدام می کند جنگ با ترکان است، که آنها را شکست می دهد.

و ظاهراً مقصود از ترکان، روسها است که بعد از جنگ جهانی با رومیان یعنی غربیها ضعیف و ناتوان می شوند.

امام(ع) پس از تجهیز، سپاه بزرگ قومش را راهی قدس می گرداند. در این هنگام سفیانی در برابر آن حضرت عقب نشینی می کند تا اینکه لشکریان حضرت(ع) در "مرج عذراء" نزدیک دمشق فرود می آیند، و گفتگو و مذاکراتی میان آن بزرگوار و سفیانی انجام می پذیرد. امّا موضع سفیانی در مقابل آن حضرت ضعیف است بخصوص که موج گستردهء مردم به آن حضرت گرایش پیدا می کنند. بگونه ایکه روایات نشان می دهد، سفیانی می خواهد قدرت را به امام واگذارد، امّا حامیان یهودی و رومی وی و دستیارانش او را سرزنش می کنند.

آنها با بسیج نیروهای خود با امام(ع) و سپاه وی درگیر نبردی بزرگ می شوند، نبردی که محورهای ساحلی آن، از عکا در فلسطین گرفته تا انطاکیه در ترکیه و در داخل از طبریّه تا دمشق و قدس را فرا می گیرد...

در این هنگام خشم الهی بر نیروهای سفیانی و یهودی و رومی فرود آمده و به دست مسلمانان کشته می شوند، بگونه ایکه اگر یکی از آنان در پشت صخره ای پنهان شود، آن صخره بانگ برآورد: ای مسلمان، در اینجا فردی یهودی مخفی شده، او را هلاک کن.

در این لحظه ظفر و یاری خداوند بر امام مهدی(ع) و مسلمانان به ارمغان آمده پیروزمندانه وارد قدس می گردند.

غربیان مسیحی به طور ناگهانی مواجه با شکست یهودیان و نیروهای پشتیبان آنها به دست باکفایت آن حضرت می شوند، از این رو آتش خشم آنان برافروخته شده و علیه امام(ع) اعلان جنگ می دهند.

ولی ناگاه حضرت مسیح(ع) از آسمان به قدس فرود آمده و با سخنان خویش جهانیان و بویژه مسیحیان را مورد خطاب قرار می دهد.

فرود آمدن حضرت مسیح(ع) برای جهان علامت و نشانه ایست که موجب شادی مسلمانان و ملّتهای مسیحی خواهد گردید.

به نظر می رسد که حضرت مسیح(ع) میان حضرت مهدی(ع) و غربیها وساطت نموده و قرارداد صلحی به مدّت هفت سال بین دو طرف بسته می شود.

*بین شما و رومیان چهار پیمان صلح برقرار می شود که چهارمین آنها به دست مردی از خاندان هرقل، انجام می پذیرد و هفت سال بطول می انجامد. مردی پرسید: ای پیامبر، پیشوای مردم در آن روز چه کسی خواهد بود؟ فرمود: مهدی از فرزندانم، که مردی چهل ساله بنظر می رسد، چهره اش چون ستارهء تابان می درخشد، بر گونهء راست او خالی وجود دارد، و در حالی که دو قبای قطوانی(نام منطقه ای در کوفه) به تن دارد همچون مردان بنی اسرائیل جلوه می کند، وی گنجینه های زمین را استخراج نموده و شهری شرک آلود را آزاد می سازد.*

آنگونه که در بعضی روایات آمده غربیها پس از دو سال پیمان صلح را می شکنند. شاید انگیزهء این پیمان شکنی، ترس و وحشتی است که حضرت مسیح(ع) در اثر ایجاد موج همبستگی مردمی در بین ملتهای آنان بوجود می آورد. بسیاری از غربیها به آئین اسلام گرویده و حضرت مهدی(ع) را مورد حمایت و تأیید خویش قرار می دهند.

لذا رومیان در یک هجوم ناگهانی با نزدیک به یک میلیون سرباز به سرزمین شام و فلسطین یورش می آورند.

*آنگاه با شما پیمان شکنی نموده و با ارتشی متشکل از هشتاد لشکر و هر لشکر دوازده هزار سرباز به سوی شما گسیل می شوند.*

نیروهای اسلام رویای آنان قرار گرفته و حضرت مسیح(ع) موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدی(ع) اعلام داشته و پشت سر وی در قدس نماز می گزارد.

نبرد با رومیان(غربیها) در همان محورهای نبرد آزادی قدس، از عکا تا انطاکیه، و از دمشق تا قدس و مرج دابق(نام منطقه ای در فلسطین) روی خواهد داد که شکستی سخت متوجه رومیان و پیروزی بزرگ و آشکاری نصیب مسلمانان می گردد.

پس از این کارزار دروازه های پیروزی جهت فتح نمودن اروپا و غربِ مسیحیّت، به روی آن حضرت گشوده می شود... و ظاهراً بسیاری از کشورها بوسیلهء انقلاب ملتهای خودشان فتح می گردند، چرا که ملتها حکومتهای خود را که مخالف حضرت مهدی و مسیح علیهماالسلام است سرنگون ساخته و حکومتهای طرفدار آن حضرت را برپا می دارند.

بعد از فتح غرب توسط امام(ع) و درآمدن آن تحت فرمانروائی آن حضرت، و اِسلام آوردن بیشتر مردم آن سامان، حضرت مسیح(ع) رحلت نموده و حضرت مهدی(ع) و مسلمانان بر پیکر او نماز می گزارند، و آنطور که روایات می گوید، امام(ع) مراسم دفن و نماز خواندن بر بدن وی را آشکارا در حضور مردم انجام می دهد، تا همچون بار اوّل دربارهء او سخن ناروا نگویند، سپس پیکر پاک او را با پارچه ای که دست بافت مادرش مریم صدیقه علیهاسلام است کفن نموده و در جوار مزار شریف مادرش در قدس به خاک می سپارد.

پس از فتح جهان توسط امام(ع) و یکپارچگی تمام دولتهای جهان به صورت یک حکومت اسلامی... حضرت جهت تحقق بخشیدن به اهداف الهی در ابعاد گوناگون و در میان ملتهای جهان اقدام می کند، و برای تعالی بخشیدن و شکوفائی زندگی مادی و تحقق توانگری و رفاه همگان قیام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش، و بالا بردن سطح آگاهی دینی و دنیایی مردم می کوشد...

طبق برخی روایات، میزان افزایش دانشی را که آن حضرت بر دانش مردم اضافه میکند، به نسبت 25 به 2 است؛ یعنی اضافه بر 2 جزء از علم را که قبلاً دارا بوده اند 25 جزء دیگر را بر آن افزوده و به طور کلّی دانش بشر 27 جزء خواهد شد.

همچنانکه در زمان آن حضرت پای ساکنان زمین به سوی ساکنان کرات دیگر گشوده می شود بلکه مرحلهء گشوده شدن درهای عالم غیب به روی این جهان مادّی ما آغاز می گردد، که انسانهائی از بهشت به زمین می آیند که برای مردم اعجازآور و خارق العاده خواهد بود.

در روزگار آن حضرت و بعد از آن شماری از پیامبران و امامان(ع) به زمین بازخواهند گشت و تا هر زمان که ارادهء حق تعالی باشد فرمانروایی خواهند نمود. و این امر از نشانه های رستاخیز و مقدّمات آن می باشد.

به نظر می رسد که جنبش دجّال ملعون و فتنه و آشوب او یک حرکت انحرافی بهره گیری از پیشرفت علوم و حالت رفاهی باشد که در زمان امام(ع) جامعهء بشری به آن دست می یابد، دجّال از روشهای پیشرفته چشمبندی، برای فریب جوانانِ پسر و دختر و زنان که بیشترِ پیروان او را تشکیل می دهند، استفاده می کند.

از اینرو در جهان موجی از فتنه و آشوب بوجود می آورد که فریبکاریهای او را باور میکنند، امّا حضرت مهدی(ع) نیرنگهای وی را آشکار ساخته و به زندگی او و هوادارانش خاتمه می بخشد


نوشته شده در سه شنبه 91/11/3ساعت 4:31 عصر توسط رهسپاریار نظرات ( ) |

Design By : Pars Skin