بسم رب الزهرا

ميرود در غبار خون و پوست به سمت شهدا
در غوغايي که چادر مادر به پا کرده است
نگاه خودش را را در آغوش آنهايي که
آمده اند... از سفر عاشقي...
حال دلش را به نسيم ميسپارد
آنجا که مي رقصد پرچم
اسم حسين را مينازد به باد
يا حسين...
غروب شده
دل گير تر... پر بغض تر... پر از سوختن
ديگر بس است
بايد زنداني سيم خاردار ها ميشد خورشيد
حال ميشود با او سخن گفت...
وارد ميشود
سلام طلائي به شهدا
سلام عليکم حاج همت